เมื่อปี 2547 เด็กหญิงกตัญญูผู้หนึ่ง ได้เขียนจดหมายถวายฎีกาถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ หลังจากที่เธอคิดว่าตนเองคงหมดที่พึ่งแล้ว เนื้อหาในจดหมายได้ขอให้พระองค์ท่านช่วยเหลือมารดาของเธอที่ป่วยเป็นอัมพาตมานาน ต้องเผชิญชะตากรรมหลังจากพ่อเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน
ขณะที่ฐานะครอบครัวยากจน ไม่มีบ้านอยู่อาศัยต้องใช้ยุ้งข้าวของเพื่อนบ้านเป็นที่พักพิง เด็กหญิงผู้นี้เธอมีชื่อว่ามาลัยรัตน์ มั่นสัมฤทธิ์ หรือน้องต้น ราษฎรผู้จงรักภักดีแห่งตำบลหัวดง อำเภอเมือง จังหวัดพิจิตร
ด้วยวัยที่ 12 ปี ในขณะนั้น มาลัยรัตน์ได้เขียนจดหมายถวายฎีกาด้วยกระดาษแผ่นหนึ่ง กระดาษที่ไม่มีตราครุฑ ไม่มีตราประทับใดๆ ไม่มีแม้กระทั่งซองบรรจุ หรือแสตมป์สักดวง จะมีก็แต่ความหวังริบหรี่กลางความมืดอันห่างไกล
“เขียนที่ บ้านเลขที่ 130 หมู่ 6 ต.หัวดง อ.เมือง จ.พิจิตร ลงวันที่ 30 กันยายน พ.ศ.2547 เรื่อง ขอพระราชทานความเมตตาธรรม ขอเดชะฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระหม่อม ขอบรมวโรกาสกราบบังคมทูลพระกรุณาทรงทราบ หม่อมฉัน เด็กหญิงมาลัยรัตน์ มั่นสัมฤทธิ์ อายุ 12 ปี อยู่บ้านเลขที่ 130 หมู่ 6 ต.หัวดง อ.เมือง จ.พิจิตร
แม่ชื่อนางละเมียด มั่นสัมฤทธิ์ เป็นอัมพาตช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ส่วนพ่อตายตั้งแต่หนูอายุได้ 1 ขวบ ขณะนี้เรียนอยู่ที่โรงเรียนวัดธงไทยยาราม อยู่ชั้น ม.1 ต.ห้วยเกตุ อ.เมือง จ.พิจิตร ยากจนมาก ต้องอาศัยเพื่อนบ้านให้อาหารและเครื่องนุ่งห่ม หนูหมดที่พึ่งขอพึ่งพระบารมีพระองค์ท่านเป็นที่สุดท้ายของชีวิต ทั้งเรื่องการศึกษา อาหาร
หนูอยากเรียนสูงๆ แต่ก็ไม่มีที่พึ่ง จึงขอบารมีพระองค์ท่านเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของหนูและแม่ ทุกวันนี้อาศัยยุ้งข้าวเพื่อนบ้านอยู่ ขอกราบเบื้องยุคลบาทคุณพ่อหลวงมา ณ โอกาสนี้”
เธอได้ฝากจดหมายฉบับนั้นไปกับชายคนหนึ่งที่กำลังจะเข้ากรุงเทพฯ ด้วยความหวังว่าจะให้เขาช่วยนำความฝันครั้งนี้ให้ถึงพระหัตถ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แต่แล้วก็เหมือนปาฏิหาริย์ เมื่อในวันหนึ่งทางสำนักพระราชวังได้มีจดหมายตอบกลับมาถึงมาลัยรัตน์ว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรับรู้ถึงความทุกข์ยากของเธอแล้ว และทรงยินดีที่จะรับเธอและแม่ไว้ในพระบรมราชานุเคราะห์ พร้อมทั้งจะส่งเสียให้เธอได้เล่าเรียน เพื่อให้สมกับความดีและความกตัญญู ยังความปลาบปลื้มให้แก่เด็กหญิงมาลัยรัตน์และผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นอย่างมาก
ณ วันนี้ น้องต้นหรือเด็กหญิงมาลัยรัตน์ และ แม่ของเธอได้มีบ้าน มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ด้วยพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในวันนั้น แต่ถึงกระนั้นมาลัยรัตน์ก็ยังคงเขียนจดหมายถึงพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่เป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ วันสำคัญทางศาสนา วันเฉลิมพระชนมพรรษา
และวันที่พระองค์ทรงพระประชวร เธอได้เขียนจดหมายทูลเกล้าถวายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้ทรงหายพระประชวรโดยเร็ว เพื่อกลับมาเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับคนไทยทั้งประเทศอีกครั้ง
ที่มา:จากหนังสือแผ่นดินของพ่อ
